Eind vorig jaar was zowat heel Nederland in de ban van Max’ tv-serie die gebaseerd was op het gelijknamige boek ‘Het geheime dagboek van Hendrik Groen’. Destijds schreef ik al een blogpost over de verschillen tussen het boek en tv-serie. Deze blogpost sloot ik af door te zeggen dat ik erg benieuwd was naar zowel het tweede boek als de vervolgserie. Het tweede boek heb ik inmiddels gelezen en man, het heeft me niet teleurgesteld.

Samen met zijn vriend Evert en de andere leden van de Oud-maar-niet-dood-club probeert Hendrik zijn laatste levensjaren in een verzorgingshuis in Amsterdam-Noord zo aangenaam mogelijk te maken. Van tijd tot tijd valt het hem zwaar om de moed erin te houden, maar gelukkig heeft hij de pen weer opgepakt. 

Het eerste dagboek van Hendrik Groen ging voornamelijk in op Hendriks verhouding met betrekking tot Eefje en de oprichting van de Omanido-club. Zijn nieuwe dagboek, dat zich een jaar na het vorige dagboek afspeelt, laat de voorzetting van de club zien, maar draait ook om zijn zieke vriend Evert en het verzet tegen de directie.

Ondanks de humoristische fragment waar de gebeurtenissen uit het verzorgingshuis toe leiden, had dit boek eveneens als het vorige dagboek ook een rauwer randje. Hendrik houdt zich gedurende het schrijfjaar bezig met zijn zoektocht naar een waardig levenseinde en het boek doet inzien hoe moeilijk zoiets als het ware verkrijgbaar is. Daarmee breekt het boek een soort taboe door die nog steeds hangt rondom euthanasie.

Daarnaast is de manier waarop zowel Hendrik als Evert zelf met de ziekte van Evert omgaat erg mooi en zijn sommige dagboekstukken zelfs traanopwekkend. Hun vriendschap is zo mooi en puur.
Ook dit dagboek speelt daarnaast nog eens in op de actualiteiten die in Nederland in 2016 van belang waren. Die zijn veelal erg herkenbaar gezien het feit dat het jaar 2016 amper twee jaar geleden is.

Overigens zijn er met betrekking tot de tv-serie die is gebaseerd op Hendriks eerste dagboek nog de nodige verschillen. Hendrik wordt nog steeds doorlopen aangeduid door zijn vrienden als ‘Henk’ of ‘Henkie’ terwijl hij in de tv-serie enkel als ‘Hendrik’ doorging.

In de laatste aflevering van de tv-serie wordt door clubleden de grafkist van Eefje beschilderd. In het eerste deel was dit al niet aan de orde. In het tweede boek doet Evert de -al dan niet zo serieuze- suggestie om uiteindelijk zijn kist te laten beschilderen.

Mocht er uiteindelijk een tv-serie van dit tweede boek gemaakt worden dan denk ik toch zeker wel dat die serie de moeite waard zal zijn. Dat is het boek immers meer dan zeker. Absoluut een aanrader als je niet kan wachten totdatde serie uitkomt, maar je wel wil weten hoe Hendriks leven verdergaat.

Liefs,
Nienke