Het boek Duizend Hoog van Katharine McGee werd al uitgegeven in 2016 en destijds was heel het internet er zo'n beetje lyrisch over. Mij wist het boek toen niet te trekken, vermoedelijk omdat ik geen fan ben van verhalen die zich in de toekomst afspelen. Maar door de redelijk recentelijke verschijning van het tweede boek, raakte ik toch nieuwsgierig of deze boeken misschien toch wel iets voor mij waren.

Goed, je leest dit boek vanuit zes verschillende personages. Voorheen was ik daar nogal sceptisch over, want over het algemeen vind ik dat zo’n hoeveelheid aan perspectieven een verhaal verwarrend kan maken. Dit boek heeft in ieder geval mijn ongelijk bewezen en mij laten inzien dat meerdere perspectieven een verhaal niet áltijd warrig maken. Ik vond namelijk dat deze perspectieven vloeiend in elkaar overliepen en bovendien ging het me gemakkelijk af om bij te benen wie welke rol ook al weer in het verhaal vervulde. Dat komt vermoedelijk omdat de personages in elkaars perspectieven veel voorkomen.

Het begint allemaal met een proloog waarin een meisje vanaf duizend hoog naar beneden valt. Onduidelijk is wie zij is en waarom zij aan het vallen is. Dat werkte perfect want tot aan het eind toe blijft die scène in je hoofd rondspoken. Langzamerhand begin je zo vermoedens te ontwikkelen over dit meisje want er zijn meerdere meisjes die haar zouden kunnen zijn.

De stad Manhattan bestaat niet meer en deze stad bestaat nu uit een groot flatgebouw waar hele levens zich in afspelen. Het gebouw met duizend verdiepingen deed mij denken aan een soort kastensysteem. Hoe hoger je in het gebouw woont, hoe welgestelder je bent. Dat veroorzaakt een interessante kloof, omdat ‘de hogeren’ neerkijken op ‘de lageren’ en waardoor de bewoners van lage verdiepingen wensen zich omhoog te kunnen werken. Ik vond het hele concept van dit gebouw erg interessant, maar niet zo goed uitgewerkt dat ik echt het idee had dat dit de toekomst zou kunnen zijn. 

Het verhaal zou zich namelijk in het jaar 2118 af moeten spelen, maar toch leiden de jongeren die centraal staan een vrij hedendaags leven. Je merkt amper dat dit verhaal zich in de toekomst zou moeten afspelen - los van hooguit het feit dat de jongeren wat high tech gadgets gebruiken. Dit zorgde er overigens dus ook voor dat ik niet altijd het idee had dat ik een dystopisch verhaal aan het lezen was. 

De schrijfstijl van dit boek was vermakelijk. Het was niet te moeilijk, niet te makkelijk, gewoon perfect voor wanneer je een vermakelijk boek aan het lezen bent. De personages waren eigenlijk allemaal op hun eigen manier interessant. Ze zijn allemaal verschillend, maar hebben desondanks veel met elkaar te maken. Het feit dat sommige personages hoger wonen dan de anderen zorgt voor interessante interactie wanneer ze met elkaar te maken krijgen. Zo is er een meisje van een van de laagste verdiepingen die bij een hogere jongen komt werken als werkster; de twee worden verliefd – maar het feit dat de jongen hoger is dan het meisje maakt de hele situatie lastig en veroorzaakt wantrouwen. 

Het einde van het eerste boek verklaart wat de proloog te betekenen heeft, maar roept tegelijkertijd een hele hoop vraagtekens op. Het tweede deel, Duizelingwekkende Hoogte, speelt daar perfect op in en gaat direct verder waar het vorige boek geëindigd is. Eigenlijk laat dit tweede boek zien welke effecten de gebeurtenissen in het eerste boek hebben gehad op de hoofdpersonages. In dit verhaal wordt naast alle bestaande personages ook nog een compleet nieuw personage geïntroduceerd. Zij heet Calliope en is een oplichtster die het voorzien heeft op de andere hoofdpersonages. Ik vond haar personage desondanks niet zo fantastisch. Naar mijn idee had de schrijfster haar enkel nodig om het tweede deel wat interessanter te maken, want zonder Calliope in het verhaal was dit tweede deel waarschijnlijk heel kort geweest. 

Overigens was het typerend dat dit boek eveneens begon met de mysterieuze dood van een meisje. Wat dat betreft was de opbouw van dit boek gelijk aan het eerste boek, want ook aan het einde leer je wat haar dood te betekenen heeft en wie dit meisje überhaupt was. Zorgde er wel voor dat je verder wilde lezen, maar ik vond het vrij flauw omdat deze truc ook al in het eerste boek gebruikt was. Een beetje originaliteit had niet misstaan.

Toch gaf dit einde me voldoening. Het gaf me zelfs zoveel voldoening, dat ik er oprecht van overtuigd was dat dit een boekenreeks van twee boeken was. Totdat ik op internet ontdekte dat er in de zomer nog een derde boek wordt uitgebracht. Ik hoop vurig dat dit boek niet te uitgemolken zal worden, want daar ben ik stiekem een beetje bang voor. En natuurlijk vraag ik me af: zou ook het derde deel met de dood van een meisje beginnen..? Ik weet namelijk niet zeker of ik dan nog zin heb om het te lezen, want ik ben tevreden genoeg met het einde dat ik nu heb.

Hoewel ik het vooraf dus niet voorzien had, vond ik in het bijzonder het eerste boek erg adembenemend. Desondanks vond ik het tweede boek wat minder, maar toch zou ik ze allebei erg aanbevelen. De boeken zijn een combinatie van drama, mysterie en liefde: wat wil een mens tegenwoordig nog meer in een boek?

Liefs,
Nienke

Kende jij deze boeken al?