Woensdagochtend bracht ik een kort bezoekje aan de bibliotheek en liep ik per toeval tegen de boeken van Colleen Hoover aan. Ik liet me, zonder eigenlijk ook maar te lezen waar de boeken over gingen, verleiden door de prachtig mooie covers van de boeken. Al gauw kwam ik tot de ontdekking dat het niet enkel de covers waren die prachtig zijn.

Confess - Auburn verlies op vijftienjarige leeftijd haar jeugdliefde Adam aan kanker. Vijf jaar later leidt ze een zeer ongelukkig leven totdat ze Owen ontmoet, een kunstschilder, die zijn inspiratie voor schilderijen haalt uit anonieme bekentenissen van mensen. Auburn accepteert een baantje als gastvrouw in zijn galerie en vrijwel meteen blijken de twee perfect bij elkaar te passen. Maar zowel Auburn als Owen lopen rond met tragische geheimen vanuit hun verleden die het moeilijk maken voor ze om bij elkaar te zijn.

Ik begon diezelfde woesndag nog met lezen in het boek Confess. Een onwijs tragisch liefdesverhaal dat begint met de dood van een veel te jonge jongen. Ik voelde heel veel sympathie voor zijn geliefde Auburn en ook wanneer ze Owen ontmoet en met haar geheimen rondloopt, blijft die sympathie. Ze is een naïef karakter en dat verandert niet gedurende het hele verhaal.


Ook de manier waarop kunst verweven zit in dit boek sprak me erg aan. De kunst die Owen maakt is gebasseerd op bekentenissen van anonieme mensen (die ook daadwerkelijk zijn ingezonden door echte lezers) en de schilderijen die hij daarvan maakt staan ook als illustraties afgebeeld in het boek. Deze combinatie gaf het boek net een beetje extra.

Het enige wat ik persoonlijk wat minder vond is dat een van de personages zich absoluut verkeerd gedraagt en daar zomaar mee weg komt. Dat geeft een verkeerd signaal af. Ook Auburn is niet goed in voor zichzelf opkomen en laat een heleboel maar gewoon gebeuren. Wat dat betreft vond ik het jammer dat ze niet een wat sterkere persoonlijkheid had.

Al met al was het wel een echte pageturner en ik kon het boek niet meer wegleggen. Het einde was zo goed afgerond, niet normaal. Alle losse eindjes (zelfs die waarvan ik simpelweg vergeten was dat het losse eindjes waren) kwamen aan bod en werden onwijs goed afgesloten. Ik surfde nadat ik het einde had gelezen totaal verbluft naar Goodreads om tot de conclusie te komen dat ik niet de enige was die onwijs fan was van het boek. Ook ontdekte ik dat de schrijfster nog veel meer titels op haar naam heeft staan en dat beloofde veel goeds voor de toekomst.


Na het uitlezen van Confess kon ik niet wachten om het andere boek van Colleen te gaan lezen. Dus diezelfde avond begon ik te lezen in It ends with us. Ik wil eigenlijk geen beknopte beschrijving van dit boek uittypen, want ik denk dat je er beter aan doet om dit boek in te gaan zonder dat je weet waar het over zal gaan. En het is moeilijk om niet in de beschrijving te verklappen wat er zich precies afspeelt in het verhaal.

Hoe dan ook, It ends with us overtreft misschien nog wel alle boeken die ik het afgelopen jaar heb gelezen. Wat een boek. Ik had na het lezen van Confess uiteraard hoge verwachtingen en die zijn dan ook met gemak overstegen. Hoewel ik de volgende dag vroeg moest opstaan om te werken, heb ik tot ver na middernacht doorgelezen om dit boek uit te krijgen. Dat zegt misschien al wel genoeg over hoe geweldig ik dit boek vond.

Het is een heel krachtig boek over zowel de mooie, maar vooral de donkere kant van relaties. Het thema dat aan bod komt (en wat ik dus niet ga verklappen) is heel actueel. Het hoofdpersonages, Lily, is een erg sterk karakter ook al heeft ze de nodige twijfels bij de keuzes die ze maakt. Aan het einde was ik zo trots op haar omdat ze zichzelf van zo'n sterke kant liet zien.

---

‘There is no such thing as bad people. We’re all just people who sometimes do bad things.’

---

Ook zijn de stukken uit Lily's verleden op een heel originele manier tussen de stukken uit het heden verweven. Lily schreef in haar jeugd namelijk brieven aan Ellen DeGeneres om haar problemen van haar af te schrijven. Die brieven zijn, naast het feit dat ze absoluut hilarisch zijn, ook erg emotioneel om te lezen.

Gedurende het lezen van dit boek, had ik echter geen idee waar de titel op sloeg. Aan het einde gebruikt de schrijfster de titelzin en het lezen daarvan was zo'n mooi moment. De titel past perfect bij het verhaal en de uiteindelijke beslissing die Lily maakt. Het deed mijn ogen immers doen opzwellen. Na het einde kwam nog een erg ontroerend nawoord van de schrijfster, waaruit blijkt dat de gebeurtenissen in het boek gebasseerd zijn op daadwerkelijke gebeurtenissen uit het leven van de schrijfster. Dat maakte mijn liefde voor het boek alleen nog maar groter.

Ik las beide boeken overigens in het Engels en dat was goed te doen gezien het feit dat er niet te moeilijke taal wordt gebruikt. Maar als je een voorkeur hebt voor Nederlandse boeken, dan kan ik je geruststellen want beide boeken zijn vertaald. Zoals misschien wel is gebleken, vond ik beide boeken mooi, maar heeft It ends with us een streepje voor op Confess. Toch raad ik ze allebei heel erg aan als je opzoek bent naar prachtig uitgewerkte boeken.

Liefs,
Nienke

Kende jij deze schrijfster al?