'Een advocate en moeder van een moeilijk opvoedbaar kind leidt een stressvol leven. Een tbs'er, een autist die is veroordeeld voor de moord op zijn buurvrouw en haar dochtertje, wordt naar een nieuwe omgeving gebracht, waar hij zich onveilig voelt. Deze twee personen zijn beurtelings aan het woord en uiteindelijk kruisen hun levens elkaar. De advocate besluit de zaak van de tbs'er te heropenen omdat ze hem gelooft als hij beweert dat hij onschuldig is.'
Dit is by far het beste boek dat ik dit jaar gelezen heb en bovendien is dit het enige boek wat ik ooit met vijf sterren heb bestempeld. Dat is een hele belofte, right? Dit boek zit vanaf het begin tot aan de laatste pagina's goed in elkaar en is domweg briljant. Sowieso ben ik groot fan geworden van Marion Pauw. Al haar boeken zijn aanraders, maar deze helemaal.

'Als Bambi Gottschalk in 1959 de interessante Felix Brewer ontmoet, windt hij haar om zijn vinger met allerlei extravagante beloften. Ze trouwen en dankzij zijn lucratieve handeltjes komen Bambi en hun drie dochters niets tekort. Tot de vader van het gezin in 1979 spoorloos verdwijnt. Bambi heeft geen idee waar hij – of zijn geld – is, maar ze vermoedt dat zijn minnares Julie het wel weet. Tien jaar later wordt Julies lichaam echter gevonden. Na zesentwintig jaar wordt de moordzaak heropend.'
Als ik weg ben vond ik een heel heftig boek. Hij was vrij dik, maar naarmate het einde naderde had ik een heel dubbel gevoel: ik wilde weten hoe het zou aflopen en tegelijkertijd wilde ik niet dat het zou stoppen. Kort gezegd was het begin van dit boek heel sterk, het midden ietwat langdradig en het einde verbluffend.

'Als Chantal, de cliënte van psycholoog Mare Berg, spoorloos verdwijnt, ontfermt Mare zich over haar dochtertje. Vier jaar lang is ze met hart en ziel moeder van de kleine Suus. Tot Chantal terugkomt. Wat volgt is een zenuwslopend kat-en-muisspel, dat Mare tot een onvoorstelbare daad drijft.'
De flaptekst van dit boek klonk veelbelovend, maar niets bleek minder waar te zijn. Het begin wist me nog wel te boeien, maar naarmate het verhaal vorderde hoe vreemder de hele verhaallijn werd. Jammer, want ik geloof dat de schrijfster veel meer in haar mars heeft dan ze in dit boek heeft laten zien.



'Een gelukkig huwelijk. Een gezin. Een fijn huis. Waarom loopt Emily Coleman op een ochtend zonder om te kijken weg van dit alles – om onder een andere naam helemaal opnieuw te beginnen?'
Ik begon sceptisch aan dit boek, want op Goodreads las ik vrij veel negatieve recensies. Zelf ben ik gematigd enthousiast. De ontknoping zag ik totaal niet aankomen, enkel vond ik deze wel veel te snel gaan in vergelijking met de rest van het boek. Daarnaast waren sommige keuzes die Emily maakte wat mij betreft overdreven en daardoor onrealistisch.

'Anne and Marco Conti seem to have it all—a loving relationship, a wonderful home, and their beautiful baby, Cora. But one night when they are at a dinner party next door, a terrible crime is committed. Suspicion immediately focuses on the parents. But the truth is a much more complicated story.'
Dit boek was absoluut mindblowing. Halverwege het boek kom je erachter wie de dader is, maar de spanning verdwijnt daardoor totaal niet. Het motief van de dader blijkt namelijk nog veel gecompliceerder te zijn dan je in eerste instantie vermoed. Ik heb dit boek maar moeilijk kunnen wegleggen. Het zit heel sterk in elkaar!

Tot het voorbij is – Nicci French
'Astrid Bell is een jonge, sterke Londense fietskoerier die niet goed weet wat ze met haar leven wil. Ze woont samen met zes vrienden, maar langzamerhand valt de groep uiteen door geldproblemen, verraad, nieuwe liefdes en uiteenlopende toekomstplannen. Dan sterven er twee vrouwen, en de enige overeenkomst tussen de twee moorden is de aanwezigheid van Astrid.'
Ik kon het niet laten een boek van schrijversechtpaar Nicci French te lezen. En deze heeft me helaas wel enigszins teleurgesteld want mijn verwachtingen lagen vrij hoog. Het eerste deel lees je vanuit Astrid en dat vond ik behoorlijk interessant. Daarna is er een personageswitch en lees je dezelfde gebeurtenissen, maar dan vanuit het perspectief van de dader. Helaas vond ik dat veel minder leuk om te lezen en kon ik me niet goed in deze persoon inleven.

Al met al heb ik van mijn thrilleravontuur zeker geleerd dat er nog een hele wereld aan boeken bestaat buiten het jongvolwassengenre. Ik kan me inmiddels niet meer inbeelden dat ik altijd zo vies was van dit soort boeken. En natuurlijk blijf ik ook Young Adults lezen, maar de ontdekking van volwassenboeken is zeker een welkome afwisseling.

Liefs,
Nienke

Wat is jouw favoriete thriller?