Femke (19) deelt haar schrijfproces zowel op haar blog als op haar youtubekanaal. Ze schrijft al sinds haar tiende verhalen en is hier nu nog steeds mee bezig. In september is ze van plan een opleiding te volgen aan de Schrijversacademie.

Je deelt op YouTube o.a schrijfvideos. In Nederland is dat vrij uniek. Zijn er buitenlande youtubers die jou hierin hebben geinspireerd?
'Ik weet niet eens meer hoe ik op de kanalen kwam, het was namelijk niet via YouTube zelf. Maar ik struikelde op Jenna Moreci's kanaal, een Amerikaanse wie mij altijd laat lachen met haar manier van tips overbrengen op jonge schrijvers. Naast Jenna volgde ik ook nog twee andere schrijfsters: Shaelin Bishop van ShaelinWrites en Vivien Reis. Met beide meiden ben ik behoorlijk bevriend geraakt op Tumblr en Twitter. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik een tijdje naar geen enkele schrijfvideo's van hen keek, omdat ik in een soort schrijfdip zat. Nu kijk ik altijd Shaelins video's, deze zijn makkelijker te bekijken en volgen omdat ze van mijn leeftijd is. Af en toe bekijk ik nog Jenna's, Viviens en ook Kim Chance's video's.'

Zijn er bepaalde schrijvers die je als voorbeeld ziet? Wie zijn dat en waarom dienen ze voor jou als voorbeeld?
'Dit vind ik echt een moeilijke, maar leuke vraag. Shaelin zie ik echt als voorbeeld, ik kreeg traanogen toen ik haar een doos zag uitpakken met haar eigen boeken. Dat wil ik ook, ging er toen door me heen. Victoria Aveyard van de Red Queen series inspireert ook heel erg, en dan vooral op de manier hoe ze met haatcomments op haar Tumblr omgaat. Maar op Nederlands schrijfgebied, echt de literatuur zelf, zou ik het niet goed weten.'

Je schrijft al van kinds af aan. Zijn er ook periodes geweest waarin je minder of niet schreef?
'Zeker weten! Ik zal je een geheimpje vertellen. Ik begon met schrijven toen ik tien jaar was, fanficties over Justin Bieber en Liam Payne (dat lag aan het kapsel, echt waar, zoek maar op) maar toen ik verhuisde, heeft het me een tijdje gekost om weer terug in het schrijven te komen. Toen schreef ik een fanfictie over Nathan Sykes (zoek ook zijn haar maar op, in zijn The Wanted periode) en natuurlijk kon Harry Potter niet achterblijven, daar schreef ik ook over. Maar na drie jaar verhuisde ik weer, en toen duurde het bijna anderhalf jaar voor ik eindelijk weer begon te schrijven. En een paar maanden geleden ben ik weer verhuist, en raad eens hoe snel ik weer ik aan het schrijven raakte? Binnen vier weken, en dat was het einde van die schrijfdip. Echte andere periodes zijn er niet waarop ik minder schreef, het lag echt aan hoe ik me voelde tijdens de verhuizing en hoe goed ik erop voorbereid ben. Soms denk ik dat ik minder tijd heb om te schrijven en vind ik toch nog een gaatje waar ik al mijn fantasie op loslaat.'





Aan welke normen moet een goed verhaal volgens jou voldoen? 
'Ik hou van details, maar ook van een makkelijk en snel leesbare zin. De lengte maakt dan niet uit, maar liever niet te moeilijke woorden. Synoniemen van simpele woorden vind ik altijd wel fijn, om een stoel en een fauteuil als voorbeeld te gebruiken, maar in The Diabolic staan best wat moeilijke naamtitels, dat brengt me helaas in de war. En dan ligt het ook nog aan het genre. Zo lang het maar goed gedetailleerd is, en ik stiekem kan lachen om sommige personages. Ik moet nu eigenlijk aan één van mijn eigen personages denken, Thorne, maar ook aan Mare en Cal uit de Red Queen series. Humor in boeken is een guilty pleasure!'

Hoe heb je je deelname aan NaNoWriMo ervaren? Denk je dat je zonder NaNoWriMo net zo ver was met je verhaal als je nu bent?
'Ik heb aan Camp NaNoWriMo meegedaan in juli. Ik wilde het eerst simpeler aanpakken, ondanks dat ik mijn doel net zo hoog stelde als in november verplicht is - 50.000 woorden. En daar slaagde ik met vlag en wimpel voor. Ik had een klein ritueel in de vakantie, ik stond op, verplaatste me naar de schaduw in de achtertuin en iedere keer als ik de kerkklok hoorde slaan dat er weer een nieuw uur voorbij was, ging ik tien minuutjes in de zon zitten om even een pauze te nemen. Voor mij was dit ideaal! Ik verbrand namelijk ook enorm snel, en dus was dit eigenlijk twee vliegen in één klap: een welverdiende pauze en bijkleuren. Zonder Camp NaNo was ik nu niet zo ver geweest als waar ik nu ben, maar ik denk dat ik zonder de maand juli, en als ik gewoon op een normaal tempo had geschreven, dat ik het verhaal nu al af had gehad. Na juli kwam ik namelijk in die schrijfdip terecht, en terwijl de ideeën me om te oren vlogen, kreeg ik er geen tot akelig weinig woorden uit. Ik pakte het schrijven van dit project pas echt weer op op 31 december 2016. En nu, terwijl ik deze vragen beantwoord, sta ik op het punt om aan de laatste vijftien hoofdstukken te beginnen.'

---

'Het voelde zo goed om mijn eigen naam in dikgedrukte letters te zien staan, dat ik besloot dat  dat was wat ik wilde.'

---

Hoe ziet een ideale schrijfdag ervoor jou uit? Zijn er bepaalde rituelen die je altijd uitvoert wanneer je schrijft?
'Een echte schrijfdag bestaat niet, denk ik. Natuurlijk heb ik iedere dag in de zomer van 2016 geschreven, maar dat was anders. Ik had geen school of een baan en kon dus al mijn tijd aan mijn boek spenderen. En toen kwam school weer, mijn examenjaar. Nu heb ik laatst wel een hele dag geschreven, ik werd voor mijn wekker wakker, ontbeet snel, kleedde me om en ging aan mijn bureau zitten en schreef vier en half hoofdstuk en hield er toen weer mee op. Schrijven gebeurt in die kleine momentjes, wanneer mijn moeder een avondje koffie doet bij vrienden en het stil is in huis, wanneer ik op school of stage tijd voor mijzelf heb en ja, ook onder de douche. Ik kom vaak zat onder de douche uit om notities te maken. Dat heb ik van Jenna geleerd: oefen dialogen onder de douch. En geloof me, het werkt echt!'

Denk je al na over het uitgeven van je boek? Zou je dit op een reguliere manier willen doen of geef je je boek liever uit in eigen beheer?
'Ik heb er zeker vaker over nagedacht. Zelf uitgeven lijkt me erg tof, zeker om het helemaal uit te zoeken en echt van niets een naam voor mezelf op te bouwen. Toch ligt ook voor mij een wens bij het traditioneel uitgeven van een boek. In 2016 heb ik heel wat uitgeverijen afgespeurd en naar de manieren gezocht hoe ik mijn manuscript bij hen kon inleveren, en toen besloot ik mijn toenmalige project toch niet uit te geven en voor mijzelf te houden. Er zaten nog zoveel plotholes in, het sloot niet goed aan, en ik had het binnen twee maanden geschreven!'

Wat is je grootste droom op het gebied van schrijven? Hoe denk je deze droom te behalen?
'Een paar jaar geleden kreeg ik de kans een weekje stage te lopen bij de Zeeuwse courant, de PZC. Na wat kleine stukjes, had ik aan het eind van die week twee gepubliceerde stukken in de krant staan mét mijn naam. Dit laat me nog steeds grijnzen, het voelde zo goed om mijn eigen naam in dikgedrukte letters te zien staan dat ik besloot dat  dat was wat ik wilde. Mijn eigen naam gedrukt zien staan. Het liefst in mijn eigen boekenkast. Ik moet nog zoveel leren op het gebied van dromen behalen en schrijven, en ik weet dat daar de sleutel ligt. Leren door het schrijven zelf, leren door tips te delen met andere schrijvers en vooral veel te lezen. Dat zeggen ze allemaal, maar lezen is de gouden tip. Voor 2016 had ik een doel voor mijzelf gesteld, en dat was mijn boek publiceren. Wat gebeurde er? Ik zette te veel druk op mijzelf met het vertalen van een vorig project, want ik had het eerst in het Engels geschreven, en er kwam een verfomfaaid zooitje uit. Schrijven komt met ervaring en zo zal ik mijn droom behalen, dat weet ik zeker.'

Benieuwd geworden naar meer van Femke? Klik dan hier om naar haar blog te gaan en hier om haar youtubekanaal een bezoekje te brengen.

Liefs,
Nienke