Donderdag 02.03
Vandaag heb ik de hele ochtend voor mezelf gehad. En ik had me van te voren voorgenomen niks anders te doen dan aan mijn verhaal schrijven. So that's what I did. Ik schreef een compleet nieuw bestandje met daarin puntsgewijs welke scènes ik moet schrijven en de achterliggende redenen voor wat mijn personages doen. Ik heb de knoop doorgehakt en besloten dat ik niet enkel uit het perspectief van hoofdpersonage Nathan ga schrijven, maar ook uit dat van Ivo. Ivo is de leraar van Nathan die een cruciale rol in het verhaal vervult. Ik heb zijn perspectief nodig om te kunnen laten zien waarom Ivo de leraar is die hij is geworden. Daarom heb ik zijn hele voorgeschiedenis uitgedacht en opgeschreven welke gebeurtenissen uit zijn leven ik wil mengen met de huidige gebeurtenissen in Nathans leven. Dat was een behoorlijke klus, maar ik ben inmiddels tevreden. Het enige wat me nu nog te doen staat, is het daadwerkelijke schrijven van de scènes. Maar met een houvast waarop ik terug kan vallen, gaat dat lukken. Daar ben ik van overtuigd.

Daarnaast voelde ik me  vandaag geïnspireerd door het boek dat ik lees op dit moment: Voor de val van Noah Hawley. In vergelijking met de Young Adult boeken die ik vaak lees, voelde dit boek qua schrijfstijl aan als een verademing. Het boek bestaat niet uit enkel dialoog met vluchtige zinnen, maar juist uit prachtige beschrijvingen. En dat wil ik ook. Te hoog gegrepen? Wie weet. Maar het is niet verkeerd om een boek als voorbeeld te zien.

Vrijdag 03.03
Vandaag heb ik een kleine 4000 woorden getypt. Ik had dan ook de hele middag te tijd om niets anders te doen dan schrijven. En met de outline aan mijn zijde ging het schrijven ineens een stuk makkelijker en natuurlijker. Normaal gesproken schrijf ik letterlijk alles handmatig, dus met een pen op papier, maar vandaag ben ik weer eens in een wordbestandje gaan typen. Wat ik merkte was voornamelijk dat dat sneller gaat, maar ook dat ik daardoor minder lang de tijd heb om na te denken over hoe ik de dingen verwoord. Aan de ene kant is dat gunstig, want daardoor ga ik niet piekeren. Alleen aan de andere kant heb ik het idee dat ik daardoor enkel bagger schrijf.

Maandag 06.03
Ik sta voor een moeilijk dilemma. Ik ben erg enthousiast over Ivo's verhaallijn en daarbij komt dat ik vind dat enkel het verhaal van Ivo een alleenstaand verhaal zou kunnen zijn. Dus nu zit er ik over te dubben of ik de verhaallijn van Nathan in combinatie met de verhaallijn van Ivo wil voortzetten. Ik vind de verhaallijn van Ivo leuker, plus ik heb hem beter uitgewerkt. En daarbij komt dat het in combinatie met Nathans verhaallijn misschien wel te veel gebeurtenissen worden. Maar om de gehele verhaallijn van Nathan te laten voor wat het is, vind ik ook weer zo wat. Dus ik twijfel.

Het was van tevoren mijn bedoeling om de verhaallijnen van Nathan en Ivo op elkaar te laten lijken. In die zin dat Ivo zichzelf terugziet in Nathan. Maar nu heb ik meer het idee dat de verhaallijnen te veel op elkaar lijken, waardoor het realistische aspect is verdwenen. Ik denk er nog over. Totdat ik mijn beslissing heb genomen, ga ik lekker doorschrijven aan Ivo's verhaallijn. Wie weet heb ik nu de basis gelegd voor twee losstaande verhaallijnen.

O, en over mijn doelstelling: ik wilde net als vorige week nog steeds een schrijfplanning maken en daadwerkelijk schrijven. Die schrijfplanning is er weer niet van gekomen. En er komt ook geen schrijfplanning ben ik bang. Ik schrijf gewoon wanneer het kan en wanneer ik dat wil. Dus bij dezen laat ik die doelstelling voor wat het is. Bovendien is het niet meer relevant, want de hele doelstelling had ik bedacht zodat ik weer aan het schrijven zou slaan. En schrijven is het enige wat ik doe de laatste tijd, dus in die zin is de hele schrijfplanning niet meer nodig.

Liefs,
Nienke