Kirsten (21) blogt op haar boekblog Boekwereld over haar liefde voor boeken. Daarnaast is ze ook actief op Goodreads, waar ze ook schrijft over de boeken die ze heeft gelezen.

Op dit moment staat jouw boekblog nog in de kinderschoenen. Waarom heb je besloten een blog bij te gaan houden en wat hoop je er mee te bereiken? 
'Vorig jaar ben ik gestart met mijn boekblog. Daarvoor praatte ik al heel veel over boeken tegen anderen. Ik wilde al een tijdje een eigen plek om dingen te schrijven maar ik vond het moeilijk om die stap te zetten. Je geeft jezelf best wel bloot op internet. Toch bleef een boekblog altijd in mijn hoofd hangen. In 2015 ben ik gestart met Goodreads en ik vond het leuk om recensies te schrijven. Ik begon met het kijken van Booktube video’s en ik voelde het verlangen om ook zoiets te doen. Maar elke keer deed ik het niet tot aan april 2016. Ik zat niet fijn mijn fel en besloot om toch maar met een boekblog te beginnen. Ik begon deze blog om mijn hoofd rustig te maken en in eerste instantie wilde ik het alleen voor vrienden en familie schrijven. Totdat ik toch wel zin had om het met anderen te delen. Ik ben dus een boekblog begonnen om mijn passie met de wereld te delen maar ook voor meer rust in mijn hoofd. Wat ik er mee hoop te bereiken weet ik eigenlijk niet precies. Ik zou het leuk vinden als mensen mijn boekblog lezen, dat ze recensies zien, en dat ze dan door mijn recensies zin krijgen om dat boek te lezen. Het zou leuk zijn als ik meer mensen aan het lezen krijg want het is een van de tofste dingen om te doen.'

Je leest veel Young Adults. Wat is je favoriete personage uit een Young Adult en waarom?
'Om heel eerlijk te zijn heb ik geen favoriete Young Adult personage. Elke keer als ik een Young Adult boek open sla vind ik wel een personage die ik leuk vind of waar ik het meest van alle personages op lijk. Ieder personage heeft wel iets leuks of iets minder leuks. Maar er is nooit een personage geweest waarover ik echt kan zeggen dat het mijn favoriete personage is. Het verschilt per boek of boekenserie.'



Wat is het belangrijkste dat je hebt geleerd door veel te lezen? 
'Tijdens het lezen leer ik verschillende dingen. Ik heb van De 100 serie bijvoorbeeld geleerd dat je niet steeds in het verleden moet blijven, dat je in het nu moet leven. Van de Harry Potter serie heb ik geleerd dat je altijd verder moet kijken naar een mens het draait niet altijd om uiterlijk, dat je moet kijken naar je talenten en dat je altijd door moet zetten ook al zit het even tegen. In the Fault in Our Stars zat voor mij een zin waar ik veel van geleerd hebt: “You don’t get to choose if you get hurt in this world, but you have some say in who hurts you.” Deze zin gaf mij zoveel nieuwe energie toen ik het las en door deze zin probeer ik mij nu minder gekwetst te voelen door mensen en de dingen te accepteren zoals ze nu zijn. Ik heb niet echt iets wat het belangrijkste was dat ik heb geleerd door veel te lezen. In elk boek zit voor mij wel een actueel iets waardoor ik nieuwe energie krijg.'

Hoop je zelf ook ooit een boek te schrijven? En waar zou dat boek dan over gaan? 
'Ik ben wel begonnen met verhalen schrijven maar ik heb ze nooit afgemaakt. Ik heb veel fantasie en daardoor krijg ik veel ideeën maar ik weet nooit zo goed hoe ik het op papier moet zetten. Maar als ik een boek zou moeten schrijven dan zou ik een verhaal willen schrijven over personages met ieder een probleem, ik weet alleen niet of ze beide een psychisch of een ander probleem hebben, en zij ontmoeten elkaar doormiddel van brieven. Met dit idee ben ik al wel begonnen maar ik wil er weer voor gaan zitten als ik zelf wat rustiger ben.'

Wat maakt dat je besluit een boek wel of niet wil lezen? 
'Ik ben heel eerlijk. Ik ga net zoals iedereen op de cover af. Vroeger wilde ik een boek niet lezen als ik het geen mooie cover vond. Dan legde ik het boek gelijk weg. Nu ben ik zover dat, als ik de cover niks vind, dat ik dan de achterkant ga lezen en als dat mij bevalt dan lees ik de binnenkant. Mocht mij dat ook bevallen dan neem ik het boek mee. Het liefst lees ik fantasie verhalen omdat ik vind dat die origineler zijn dan de meeste Young Adult verhalen maar de laatste tijd ben ik originele verhalen tegengekomen in het Young Adult genre. Ik lees dus het liefst originele verhalen, ik wil iets lezen wat niet tot weinig is gedaan. Als ik op de achterkant iets lees wat ik al eerder ben tegengekomen dan ga ik twijfelen. Wat ik dan doe is de recensies op Goodreads lezen. Als er positieve recensies zijn, meestal kijk ik dan naar de sterbeoordelingen omdat ik geen spoilers wil, dan geef ik het boek een kans. De cover en originaliteit spelen bij het kopen van een boek bij mij een rol.'

---

'Ik zou graag willen dat schrijvers meer de stap durven te zetten om te schrijven over psychische klachten. Ik zou willen dat een schrijver er echt voor ging zitten, onderzoek naar dat soort klachten gaat doen en er een mooi verhaal van weet te maken.'

---

Ben je kritisch op de boeken die je leest? 
'Ik ben kritisch als een boek door anderen aan mij wordt aangeraden. Dan wil ik ook weten waarom anderen het zo goed vinden. Ik heb met een boek gehad dat door anderen echt fantastisch werd ontvangen maar ik gaf het twee sterren. Dit komt ook omdat ik al veel boeken heb gelezen. Daardoor ben ik al verschillende dingen tegengekomen en bij de vorige vraag zei ik al iets over originaliteit. Ik merk dat als een boek hetzelfde thema heeft als een ander boek dat ik al eerder heb gelezen en als ik dat een goed boek vond. Dan merk ik dat ik kritischer ben, omdat ik het al wel eens heb gelezen en ik vond het ene een heel goed boek. Ik zou het dan heel tof als ik ‘hetzelfde’ boek dan ook goed ga vinden. Ik word kritischer naarmate er meer dezelfde thema’s in dezelfde soort boeken worden gebruikt.'

Is er een onderwerp waar je graag nog meer over zou willen lezen? 
'Ik zou graag willen dat schrijvers meer de stap durven te zetten om te schrijven over psychische klachten. Er zijn al wel een aantal boeken daarover maar het komt toch niet vaak voor. Ik zou willen dat een schrijver er echt voor ging zitten, onderzoek naar dat soort klachten gaat doen en er een mooi verhaal van weet te maken.'

Leg je een boek gauw weg als het je niet bevalt of ben je geneigd altijd door te lezen? 
'Nee ik ben echt een doorlezer. Ik wil echt graag een boek uitlezen ook als het mij niet bevalt. Dan schrijf ik maar een negatieve recensie, ik ben dan wel eerlijk en ik heb daarna een trots gevoel omdat ik het boek uit heb gelezen. Sommige boeken lees ik wel zuchtend en steunend maar ik lees het wel. In sommige gevallen doe ik er dan langer over, zolang ik het maar uitlees vind ik het prima.'

Benieuwd naar meer van Kirsten? Klik hier om naar haar blog toe te gaan.

Liefs,
Nienke

Femke (19) deelt haar schrijfproces zowel op haar blog als op haar youtubekanaal. Ze schrijft al sinds haar tiende verhalen en is hier nu nog steeds mee bezig. In september is ze van plan een opleiding te volgen aan de Schrijversacademie.

Je deelt op YouTube o.a schrijfvideos. In Nederland is dat vrij uniek. Zijn er buitenlande youtubers die jou hierin hebben geinspireerd?
'Ik weet niet eens meer hoe ik op de kanalen kwam, het was namelijk niet via YouTube zelf. Maar ik struikelde op Jenna Moreci's kanaal, een Amerikaanse wie mij altijd laat lachen met haar manier van tips overbrengen op jonge schrijvers. Naast Jenna volgde ik ook nog twee andere schrijfsters: Shaelin Bishop van ShaelinWrites en Vivien Reis. Met beide meiden ben ik behoorlijk bevriend geraakt op Tumblr en Twitter. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik een tijdje naar geen enkele schrijfvideo's van hen keek, omdat ik in een soort schrijfdip zat. Nu kijk ik altijd Shaelins video's, deze zijn makkelijker te bekijken en volgen omdat ze van mijn leeftijd is. Af en toe bekijk ik nog Jenna's, Viviens en ook Kim Chance's video's.'

Zijn er bepaalde schrijvers die je als voorbeeld ziet? Wie zijn dat en waarom dienen ze voor jou als voorbeeld?
'Dit vind ik echt een moeilijke, maar leuke vraag. Shaelin zie ik echt als voorbeeld, ik kreeg traanogen toen ik haar een doos zag uitpakken met haar eigen boeken. Dat wil ik ook, ging er toen door me heen. Victoria Aveyard van de Red Queen series inspireert ook heel erg, en dan vooral op de manier hoe ze met haatcomments op haar Tumblr omgaat. Maar op Nederlands schrijfgebied, echt de literatuur zelf, zou ik het niet goed weten.'

Je schrijft al van kinds af aan. Zijn er ook periodes geweest waarin je minder of niet schreef?
'Zeker weten! Ik zal je een geheimpje vertellen. Ik begon met schrijven toen ik tien jaar was, fanficties over Justin Bieber en Liam Payne (dat lag aan het kapsel, echt waar, zoek maar op) maar toen ik verhuisde, heeft het me een tijdje gekost om weer terug in het schrijven te komen. Toen schreef ik een fanfictie over Nathan Sykes (zoek ook zijn haar maar op, in zijn The Wanted periode) en natuurlijk kon Harry Potter niet achterblijven, daar schreef ik ook over. Maar na drie jaar verhuisde ik weer, en toen duurde het bijna anderhalf jaar voor ik eindelijk weer begon te schrijven. En een paar maanden geleden ben ik weer verhuist, en raad eens hoe snel ik weer ik aan het schrijven raakte? Binnen vier weken, en dat was het einde van die schrijfdip. Echte andere periodes zijn er niet waarop ik minder schreef, het lag echt aan hoe ik me voelde tijdens de verhuizing en hoe goed ik erop voorbereid ben. Soms denk ik dat ik minder tijd heb om te schrijven en vind ik toch nog een gaatje waar ik al mijn fantasie op loslaat.'





Aan welke normen moet een goed verhaal volgens jou voldoen? 
'Ik hou van details, maar ook van een makkelijk en snel leesbare zin. De lengte maakt dan niet uit, maar liever niet te moeilijke woorden. Synoniemen van simpele woorden vind ik altijd wel fijn, om een stoel en een fauteuil als voorbeeld te gebruiken, maar in The Diabolic staan best wat moeilijke naamtitels, dat brengt me helaas in de war. En dan ligt het ook nog aan het genre. Zo lang het maar goed gedetailleerd is, en ik stiekem kan lachen om sommige personages. Ik moet nu eigenlijk aan één van mijn eigen personages denken, Thorne, maar ook aan Mare en Cal uit de Red Queen series. Humor in boeken is een guilty pleasure!'

Hoe heb je je deelname aan NaNoWriMo ervaren? Denk je dat je zonder NaNoWriMo net zo ver was met je verhaal als je nu bent?
'Ik heb aan Camp NaNoWriMo meegedaan in juli. Ik wilde het eerst simpeler aanpakken, ondanks dat ik mijn doel net zo hoog stelde als in november verplicht is - 50.000 woorden. En daar slaagde ik met vlag en wimpel voor. Ik had een klein ritueel in de vakantie, ik stond op, verplaatste me naar de schaduw in de achtertuin en iedere keer als ik de kerkklok hoorde slaan dat er weer een nieuw uur voorbij was, ging ik tien minuutjes in de zon zitten om even een pauze te nemen. Voor mij was dit ideaal! Ik verbrand namelijk ook enorm snel, en dus was dit eigenlijk twee vliegen in één klap: een welverdiende pauze en bijkleuren. Zonder Camp NaNo was ik nu niet zo ver geweest als waar ik nu ben, maar ik denk dat ik zonder de maand juli, en als ik gewoon op een normaal tempo had geschreven, dat ik het verhaal nu al af had gehad. Na juli kwam ik namelijk in die schrijfdip terecht, en terwijl de ideeën me om te oren vlogen, kreeg ik er geen tot akelig weinig woorden uit. Ik pakte het schrijven van dit project pas echt weer op op 31 december 2016. En nu, terwijl ik deze vragen beantwoord, sta ik op het punt om aan de laatste vijftien hoofdstukken te beginnen.'

---

'Het voelde zo goed om mijn eigen naam in dikgedrukte letters te zien staan, dat ik besloot dat  dat was wat ik wilde.'

---

Hoe ziet een ideale schrijfdag ervoor jou uit? Zijn er bepaalde rituelen die je altijd uitvoert wanneer je schrijft?
'Een echte schrijfdag bestaat niet, denk ik. Natuurlijk heb ik iedere dag in de zomer van 2016 geschreven, maar dat was anders. Ik had geen school of een baan en kon dus al mijn tijd aan mijn boek spenderen. En toen kwam school weer, mijn examenjaar. Nu heb ik laatst wel een hele dag geschreven, ik werd voor mijn wekker wakker, ontbeet snel, kleedde me om en ging aan mijn bureau zitten en schreef vier en half hoofdstuk en hield er toen weer mee op. Schrijven gebeurt in die kleine momentjes, wanneer mijn moeder een avondje koffie doet bij vrienden en het stil is in huis, wanneer ik op school of stage tijd voor mijzelf heb en ja, ook onder de douche. Ik kom vaak zat onder de douche uit om notities te maken. Dat heb ik van Jenna geleerd: oefen dialogen onder de douch. En geloof me, het werkt echt!'

Denk je al na over het uitgeven van je boek? Zou je dit op een reguliere manier willen doen of geef je je boek liever uit in eigen beheer?
'Ik heb er zeker vaker over nagedacht. Zelf uitgeven lijkt me erg tof, zeker om het helemaal uit te zoeken en echt van niets een naam voor mezelf op te bouwen. Toch ligt ook voor mij een wens bij het traditioneel uitgeven van een boek. In 2016 heb ik heel wat uitgeverijen afgespeurd en naar de manieren gezocht hoe ik mijn manuscript bij hen kon inleveren, en toen besloot ik mijn toenmalige project toch niet uit te geven en voor mijzelf te houden. Er zaten nog zoveel plotholes in, het sloot niet goed aan, en ik had het binnen twee maanden geschreven!'

Wat is je grootste droom op het gebied van schrijven? Hoe denk je deze droom te behalen?
'Een paar jaar geleden kreeg ik de kans een weekje stage te lopen bij de Zeeuwse courant, de PZC. Na wat kleine stukjes, had ik aan het eind van die week twee gepubliceerde stukken in de krant staan mét mijn naam. Dit laat me nog steeds grijnzen, het voelde zo goed om mijn eigen naam in dikgedrukte letters te zien staan dat ik besloot dat  dat was wat ik wilde. Mijn eigen naam gedrukt zien staan. Het liefst in mijn eigen boekenkast. Ik moet nog zoveel leren op het gebied van dromen behalen en schrijven, en ik weet dat daar de sleutel ligt. Leren door het schrijven zelf, leren door tips te delen met andere schrijvers en vooral veel te lezen. Dat zeggen ze allemaal, maar lezen is de gouden tip. Voor 2016 had ik een doel voor mijzelf gesteld, en dat was mijn boek publiceren. Wat gebeurde er? Ik zette te veel druk op mijzelf met het vertalen van een vorig project, want ik had het eerst in het Engels geschreven, en er kwam een verfomfaaid zooitje uit. Schrijven komt met ervaring en zo zal ik mijn droom behalen, dat weet ik zeker.'

Benieuwd geworden naar meer van Femke? Klik dan hier om naar haar blog te gaan en hier om haar youtubekanaal een bezoekje te brengen.

Liefs,
Nienke

Het begin van dit boek trok me enorm. Het begint namelijk in medias res: midden in het verhaal. Wat typerend voor dit boek was dat er niet zo zeer een focus lag op de gebeurtenissen, maar meer op de personages. De meeste hoofdstukken zijn geschreven vanuit Scott, maar daarnaast lees je ook hoofdstukken vanuit de personages die zich in het privévliegtuig bevonden. Hierdoor kom je steeds meer te weten over de reden waarom het vliegtuig neergestort zou kunnen zijn. Door deze indeling voelde dit boek meer aan alsof ik een tv-serie aan het kijken was dan alsof ik een boek aan het lezen was. De gebeurtenissen en personages zag ik zo voor me. En dat maakte dit boek erg krachtig.

Het personage vanuit wie je veruit het meest leest, is overlever Scott. En hij was dan ook mijn favoriete personage. Het is makkelijk om je in hem in te leven. Bovendien was hij goed uitgewerkt, hij was een zwemmer en daardoor kon hij de vliegtuigcrash overleven. Scott is daarnaast een schilder en pas last-minute werd besloten dat hij mee zou gaan met het vliegtuig. Dat laatste is tragisch, maar aan de andere kant ook weer heel mooi: anders had hij JJ niet kunnen redden. Na de crash zien de media Scott als hoofdverdachte en daarom wordt hij achtervolgd door de pers.

Dus naast de vraag hoe het vliegtuig heeft kunnen neerstorten, stond er ook nog een ander thema centraal. Namelijk de media. Hoe betrouwbaar is deze? Waarom vinden wij het tegenwoordig zo normaal om alles wat we horen op bijvoorbeeld het journaal zomaar aan te nemen? En waarom zijn de drama’s in de levens van andere mensen voor ons zo vermakelijk om naar te kijken?

---

'‘En terwijl ze, begeleid door de muziek van crooners uit de jaren vijftig en het rumoer van het publiek tijdens de honkbalwedstrijd, omhoogvliegen door de witte mist, heeft niemand een vermoeden dat het vliegtuig binnen zestien minuten zal neerstorten in zee.’ '

---

Ook over de schrijfstijl heb ik geen fout woord te zeggen. Dit boek voelde in vergelijking met alle Young Adults die ik de afgelopen tijd las als een verademing. De beschrijvingen zijn niet vluchtig, maar uitgebreid en prachtig. Zo ook bovenstaand voorbeeld. Dit was het einde van het eerste hoofdstuk en maakte mij zo graag willen doen doorlezen.

De ontknoping kwam ook nog eens uit een totaal onverwachte hoek. Ik vond het zelfs jammer dat het boek niet honderden pagina’s langer was, want ik had nog veel langer van dit boek en zijn bijzondere personages willen genieten. Ik denk dat het moeilijk gaat worden om een boek te vinden die dit verhaal kan evenaren.

Liefs,
Nienke

Kende jij dit boek al?

Anneke (23) doet een master literair vertalen aan de universiteit van Utrecht. Daarnaast blogt ze op Verhaalverliefd - zoals de namen van haar blog al doet vermoeden - over verhalen. 

Je doet een master literair vertalen. Maar wat vind je zelf het fijnst om te lezen: Engelse boeken of naar het Nederlandse vertaalde boeken? Waarom?
'Dat vind ik best een moeilijke vraag eigenlijk. Aan de ene kant heb ik het gevoel dat ik alleen maar boeken in het Nederlands zou moeten lezen, omdat mijn studie alles te maken heeft met de Nederlandse taal. Ik leer natuurlijk om Engelse teksten zo mooi mogelijk weer te geven in het Nederlands en daarvoor is het nodig dat ik mijn moedertaal goed beheers. Maar ik houd ook erg van in het Engels lezen, omdat die taal minder gewoontjes is voor mij. Daarmee bedoel ik dat de beschrijvingen en de dialoog al snel magischer of specialer lijken, omdat ze in het Engels geschreven zijn. Omdat Engels niet mijn moedertaal is, geeft het lezen in die taal iets speciaals aan het boek. Dat vind ik erg leuk en daarom lees ik ook vrij vaak Engels. Ik denk dat ik zo’n 60 procent in het Nederlands en 40 procent in het Engels lees. Dat vind ik best een mooi percentage eigenlijk.'
Hoeveel boeken lees je gemiddeld per maand? En las je als kind ook al veel boeken? Kan je je nog een boek uit je jeugd herinneren?
'Ik lees ongeveer 3 à 4 boeken per maand. Dat vind ik zelf niet heel veel, maar ik heb ook geen zin om mezelf te dwingen om te lezen. Ik doe het vooral voor mijn plezier, dus als ik mijn reading challenge niet haal, heb ik gewoon pech! Daarnaast recenseer ik lang niet alle boeken die ik lees, omdat ik geen zin heb om een boek onder de loep te leggen of omdat ik er simpelweg niet zo’n sterke mening over heb.​ Toen ik klein was, las ik ontzettend veel! Ik ging elke zaterdag naar de bibliotheek en dan haalde ik een stuk of vijf boeken en een paar strips en dan bracht ik ze de week erna weer terug. Meestal las ik maar twee van die boeken, maar het was heel leuk om naar de bibliotheek te gaan en nieuwe boeken te ontdekken. Ik had toen geen Goodreads en ook geen geld, dus ik het moest het doen met wat er in de bieb te vinden was, maar dat was geen probleem. Eén boek dat ik me nog goed herinner, is het boek ‘Betsy en Napoleon’ van Staton Rabin. Het gaat over de tijd dat Napoleon verbannen was naar Sint-Helena, waar hij overleden is. Tijdens zijn ballingschap ontmoet hij een jong meisje genaamd Betsy, met wie hij een bijzonder vriendschap ontwikkelt. Ik wist het toen niet, maar dit boek is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, en ik vond het prachtig! De manier waarop Betsy en Napoleon met elkaar omgaan, vond ik heel mooi en het was vreemd, maar ik begon Napoleon echt sympathiek te vinden. Echt een aanrader, dat boek!'

Op welke momenten lees je het liefst?
'Ik lees graag tijdens het ontbijt of als ik even een pauze neem van mijn (school)werk. Even lezen werkt altijd ontspannend, dus ik doe het graag zo veel mogelijk. Toch heb ik niet altijd evenveel concentratie, maar als ik dat wel heb, kan ik zo drie uur blijven lezen.'

Op wat voor manier was je vóór je begon aan je blog bezig met boeken? Verschilt dat met hoe je er nu mee bezig bent? 

---

'Als de flaptekst van een boek me aanspreekt, dan lees ik hem, en als hij me niet aanspreekt, dan niet.'

---

Moet een boek voor jou een bepaalde boodschap hebben? En zijn er bepaalde eisen waar een boek voor jou aan moet voldoen voor je het wil lezen?
'Ik kies boeken vooral uit op hoe interessant het plot me lijkt, en ik geef niet zo veel om de boodschap die een boek uitdraagt. Als ik vervolgens een mooie boodschap in het verhaal ontdek, vind ik dat wel een pluspunt, maar het hoeft niet per se. Zo vond ik het boek Altijd anders van Ingrid Kluvers niet heel spectaculair, maar de boodschap die ze erin verwerkt had was bijzonder: dat je mag zijn wie je bent en dat anders zijn normaal is. Daardoor waardeerde ik dat boek meer.​ Volgens mij ben ik geen heel kieskeurige lezer. Als de flaptekst van een boek me aanspreekt, dan lees ik hem, en als hij me niet aanspreekt, dan niet. Waar ik momenteel wel een beetje klaar mee ben, zijn de verhalen over rebellen die tegen de overheid vechten. Dat is wel een beetje een uitgemolken thema, als je het mij vraagt.'
Wat hoop je in de toekomst te bereiken met je blog?
'Ik hoop dat mijn blog groeit, dat het me beter lukt om regelmatig een blogpost online te zetten (ik ben nu bezig een blogplanning te maken) en dat ik meer leuke mensen mag ontmoeten! Ook hoop ik dat ik door mijn blog creatiever word met schrijven en meer ideeën opdoe. En stiekem hoop ik ook dat het helpt om een baan bij een stoere uitgeverij te vinden, haha. Wat dat betreft ben ik wel pragmatisch.'

Wil je zelf ook ooit een boek schrijven? 
'Het lijkt me geweldig om ooit een boek te schrijven! Vroeger schreef ik veel, maar inmiddels doe ik er niet echt meer wat mee. Ik heb wel ideeën, maar ze uitwerken lukt nog niet zo. Hopelijk pak ik het schrijven in de toekomst weer op en wie weet komt er ooit een boek van mij op de markt. Dat zou ik ontzettend leuk vinden. Ik speel nu met een verhaalidee met geschiedenis, tijdreizen en een mysterieuze verdwijning.'


Liefs,
Nienke

Donderdag 02.03
Vandaag heb ik de hele ochtend voor mezelf gehad. En ik had me van te voren voorgenomen niks anders te doen dan aan mijn verhaal schrijven. So that's what I did. Ik schreef een compleet nieuw bestandje met daarin puntsgewijs welke scènes ik moet schrijven en de achterliggende redenen voor wat mijn personages doen. Ik heb de knoop doorgehakt en besloten dat ik niet enkel uit het perspectief van hoofdpersonage Nathan ga schrijven, maar ook uit dat van Ivo. Ivo is de leraar van Nathan die een cruciale rol in het verhaal vervult. Ik heb zijn perspectief nodig om te kunnen laten zien waarom Ivo de leraar is die hij is geworden. Daarom heb ik zijn hele voorgeschiedenis uitgedacht en opgeschreven welke gebeurtenissen uit zijn leven ik wil mengen met de huidige gebeurtenissen in Nathans leven. Dat was een behoorlijke klus, maar ik ben inmiddels tevreden. Het enige wat me nu nog te doen staat, is het daadwerkelijke schrijven van de scènes. Maar met een houvast waarop ik terug kan vallen, gaat dat lukken. Daar ben ik van overtuigd.

Daarnaast voelde ik me  vandaag geïnspireerd door het boek dat ik lees op dit moment: Voor de val van Noah Hawley. In vergelijking met de Young Adult boeken die ik vaak lees, voelde dit boek qua schrijfstijl aan als een verademing. Het boek bestaat niet uit enkel dialoog met vluchtige zinnen, maar juist uit prachtige beschrijvingen. En dat wil ik ook. Te hoog gegrepen? Wie weet. Maar het is niet verkeerd om een boek als voorbeeld te zien.

Vrijdag 03.03
Vandaag heb ik een kleine 4000 woorden getypt. Ik had dan ook de hele middag te tijd om niets anders te doen dan schrijven. En met de outline aan mijn zijde ging het schrijven ineens een stuk makkelijker en natuurlijker. Normaal gesproken schrijf ik letterlijk alles handmatig, dus met een pen op papier, maar vandaag ben ik weer eens in een wordbestandje gaan typen. Wat ik merkte was voornamelijk dat dat sneller gaat, maar ook dat ik daardoor minder lang de tijd heb om na te denken over hoe ik de dingen verwoord. Aan de ene kant is dat gunstig, want daardoor ga ik niet piekeren. Alleen aan de andere kant heb ik het idee dat ik daardoor enkel bagger schrijf.

Maandag 06.03
Ik sta voor een moeilijk dilemma. Ik ben erg enthousiast over Ivo's verhaallijn en daarbij komt dat ik vind dat enkel het verhaal van Ivo een alleenstaand verhaal zou kunnen zijn. Dus nu zit er ik over te dubben of ik de verhaallijn van Nathan in combinatie met de verhaallijn van Ivo wil voortzetten. Ik vind de verhaallijn van Ivo leuker, plus ik heb hem beter uitgewerkt. En daarbij komt dat het in combinatie met Nathans verhaallijn misschien wel te veel gebeurtenissen worden. Maar om de gehele verhaallijn van Nathan te laten voor wat het is, vind ik ook weer zo wat. Dus ik twijfel.

Het was van tevoren mijn bedoeling om de verhaallijnen van Nathan en Ivo op elkaar te laten lijken. In die zin dat Ivo zichzelf terugziet in Nathan. Maar nu heb ik meer het idee dat de verhaallijnen te veel op elkaar lijken, waardoor het realistische aspect is verdwenen. Ik denk er nog over. Totdat ik mijn beslissing heb genomen, ga ik lekker doorschrijven aan Ivo's verhaallijn. Wie weet heb ik nu de basis gelegd voor twee losstaande verhaallijnen.

O, en over mijn doelstelling: ik wilde net als vorige week nog steeds een schrijfplanning maken en daadwerkelijk schrijven. Die schrijfplanning is er weer niet van gekomen. En er komt ook geen schrijfplanning ben ik bang. Ik schrijf gewoon wanneer het kan en wanneer ik dat wil. Dus bij dezen laat ik die doelstelling voor wat het is. Bovendien is het niet meer relevant, want de hele doelstelling had ik bedacht zodat ik weer aan het schrijven zou slaan. En schrijven is het enige wat ik doe de laatste tijd, dus in die zin is de hele schrijfplanning niet meer nodig.

Liefs,
Nienke

Chinouk Thijssen is freelance redacteur en auteur van YA-thrillers (o.a Blindelings). Daarnaast heeft ze ook een YouTube kanaal waarop ze voornamelijk videos maakt over boeken.

Je schrijfcarrière begon met het schrijven van columns. Hoe ben je op het idee gekomen om ook verhalen te gaan schrijven? 
Eigenlijk gebeurde dit bijna tegelijkertijd. In 2005 begon ik met het schrijven van columns voor Glamgirl en Nietfris, later kwamen daar columns voor andere websites bij. In hetzelfde jaar schreef ik in stukken aan een verhaal, dat ik op het forum van Ellegirl plaatste. Hier konden andere forumleden op reageren, en de reacties waren zo enthousiast dat ik het verhaal uitbreidde tot een boek. Zo is Liefdesduivel ontstaan. Ik breidde de verhaallijnen uit en verzon stukken om ertussen te plaatsen. De meeste inspiratie hiervoor kwam ’s nachts, dus er lag altijd pen en papier op mijn nachtkastje. Maar in 2005 had ik nog geen idee dat ik echt schrijfster zou worden of wilde worden, het was meer voor de lol.

Je eerste boek is gepubliceerd in 2009. Hoe ben je ten opzichte van 2009 veranderd op het gebied van schrijven? Wat is het belangrijkste dat je in die jaren hebt geleerd over schrijven? 
Ik denk dat mijn schrijfstijl heel erg is veranderd. Toen ik mijn eerste boek schreef wist ik nog niet zo goed wat ik deed. Ik had wel genoeg fantasie, maar ik wilde alles in dat ene boek gooien, waardoor het verhaal wat ongeloofwaardig was. Ik wist nog niet goed hoe ik moest doseren. Het belangrijkste wat ik heb geleerd is dat je een boek niet in je eentje schrijft. De eerste twee versies zijn eigenlijk een samenwerking tussen mijn proeflezers en mij. De eerste versie van een verhaal is echt nog ruw materiaal en daar moet een hoop aan geschaafd worden. Proeflezers halen in een vroeg stadium de zwakke plekken eruit en geven advies over wat er nog niet duidelijk is in de verhaallijn, welke scènes overbodig zijn en wanneer het langdradig wordt of juist te snel gaat. Ik zou nooit meer zonder proeflezers willen of kunnen werken.



Waarom ben je Young Adults gaan schrijven? Zijn er verschillen in het schrijven ten opzichte van het schrijven van volwassenboeken? 
In het begin probeerde ik zo hard volwassen thrillers te schrijven. Young Adult bestond toen eigenlijk nog niet echt. Je had kinderboeken, jeugdboeken en dan ineens boeken voor volwassenen. Daar zat niks tussenin. Toch kreeg ik steeds op mijn boeken te horen dat ze ook goed geschikt konden zijn voor jongeren en ik begon dat zelf ook in te zien. Op het moment dat ik midden in de Thriller on Demand voor VrouwenThrillers.nl zat, waarvoor ik elke maand een nieuw hoofdstuk schreef met drie alternatieve eindes, kreeg ik een mailtje van een young adult-uitgever met de vraag of ik het leuk zou vinden om voor deze doelgroep te schrijven. Hieruit is Blindelings geboren. Uiteindelijk werd het niet door die uitgever uitgegeven maar kreeg ik een contract bij Scelta Publishing. Vanaf dat moment wist ik wel dat mijn hart echt bij YA-thrillers lag en dat ik nooit meer iets anders wilde schrijven. Het voelt echt als thuiskomen en ik vind het de leukste doelgroep die bestaat. :)

Veel schrijvers baseren hun verhalen deels op wat ze zelf hebben meegemaakt. Hoeveel Chinouk is er terug te vinden in jouw boeken? 
Laat ik eerst vertellen dat ik gelukkig niet de vreselijke dingen heb meegemaakt die mijn personages meemaken. Toen een buurvrouw Liefdesduivel las vroeg ze mij: ‘Heb je echt zoveel meegemaakt?’ Nee, het is natuurlijk allemaal fictie. Maar degenen die mij echt goed kennen, herkennen wel een hoop in mijn boeken. In Liefdesduivel was de hoofdpersoon leerling verpleegkundige en ze liep stage in een ziekenhuis. Dat heb ik zelf ook gedaan. Hopeloze prinses is een columnbundel, dus daarin kom je alleen maar Chinouk tegen. In Hij is van mij werken de personages in een kleine winkel, met allemaal meiden die jaloers op elkaar zijn en achter de enige mannelijke medewerker aan zitten. Dit is losjes gebaseerd op het halfjaar dat ik zelf in zo’n setting werkte. Gelukkig is het nooit zo uit de hand gelopen als in mijn boek. ;) En in mijn volgende boek, dat volgend jaar uitkomt, zullen er ook weer genoeg herkenbare dingen zitten.

Je schrijft het liefst spannende boeken/thrillers. Zijn dit ook de boeken dit je het liefst leest? En wie zijn jouw favoriete auteurs? 
'Ik merk steeds meer dat (YA-)thrillers mijn favoriete boeken zijn, maar ik lees ook veel andere YA-boeken en chicklits. Wel heb ik een veel voorkeur voor vrouwelijke auteurs. Voor mij lezen die boeken net iets fijner. Favoriete auteurs noemen vind ik heel moeilijk, want je vergeet altijd wel iemand, maar uit mijn hoofd zou ik zeggen: Chantal & Priscilla van Gastel, Liane Moriarty, Claudia Gray, J.K. Rowling, Linda Jansma, Judith Visser, Jen Minkman, Jennefer Mellink, Lisette Jonkman en Nicci French.'

---

'Pas  na het schrijven van het boek, zag ik in hoe actueel Blindelings is. Daar was ik van tevoren helemaal niet zo mee bezig.'

---

In Blindelings staan voornamelijk de thema's vriendschap en vertrouwen centraal. Hoe ben je op deze onderwerpen gekomen? 
'Het grappige... nou ja, het is niet grappig eigenlijk... Het ‘grappige’ is dat ik na het schrijven van Blindelings een jongen ontmoette die eigenlijk best op Sander leek qua type, zonder dat ik het zelf doorhad. Hij was ook helemaal niet leuk of lief, maar toch had hij iets waardoor ik bleef afspreken. Tegen mijn vriendinnen vertelde ik alleen niet hoe niet leuk hij was. Iets wat Ivy eerst ook niet durfde in Blindelings. Toen merkte ik dat het niet alleen met vriendschap en vertrouwen te maken heeft, want je weet zelf heel goed dat je verkeerd bezig bent en beter verdient, maar je wilt het op dat moment alleen niet horen. Ivy en ik lijken verder gelukkig niet op elkaar en we hebben het op een heel andere manier ‘opgelost’, maar in beide gevallen had dat niet gekund zonder de juiste vrienden. Soms verlies je jezelf in een situatie die je nooit voor ogen had gezien, pas achteraf denk je: waar was ik in godsnaam mee bezig? De verhaallijnen bedacht ik in de trein en tijdens het schrijven ging het vanzelf leven. Pas na mijn ervaring, dus na het schrijven van het boek, zag ik in hoe actueel Blindelings is. Daar was ik van tevoren helemaal niet zo mee bezig.'

Hoe ziet jouw schrijfproces eruit? Heb je routines of gewoontes die je altijd uitvoert? 
'In het begin schreef ik vooral ’s avonds, maar iedereen die thrillers schrijft weet waarschijnlijk wel dat dat geen goed idee is. Zeker niet als je alleen woont. Mijn moeder heeft me vaak genoeg uitgelachen omdat ik niet kon slapen doordat ik tot laat door had geschreven aan enge scènes. Inmiddels ziet mijn proces er heel anders uit. Elke dag zet ik in de ochtend een timer. Afhankelijk van de gewone werkdrukte schrijf ik een uur of twee uur achter elkaar. Wanneer de timer afgaat stop ik en ga ik beginnen aan mijn gewone werk (correctieopdrachten van uitgeverijen). In de weekenden schrijf ik ook een paar uur zodat ik goed in het verhaal blijf zitten. Meestal doe ik gemiddeld drie tot zes maanden over het schrijven van de eerste versie, maar de laatste paar jaar is het zo druk met correctieopdrachten dat het eerder een halfjaar tot een jaar is geworden. Maar ik werk ver vooruit, dus dat is geen probleem.'

Waar schrijf je op dit moment aan? 
'Het boek dat volgend jaar uitkomt is af en dat betekent dat ik weer kan gaan beginnen aan een nieuw boek. Ik zit nu nog in de researchfase, maar ik kan alvast vertellen dat het een trilogie gaat worden. Ik weet best veel over de setting van het verhaal, maar ik wil dat alles klopt. Ik weet alle grote lijnen van alle drie de boeken al, ik moet ze alleen nog even op papier zetten.'
Recentelijk heb je een contract bij Clavis gekregen. In die zin is er een schrijfdroom van je uitgekomen. Zijn er nu nog dromen op het gebied van schrijven waarvan je hoopt ze te bereiken? 
'Ja! Ik heb nog een hele hoop dromen. In volgorde: een bestseller, genomineerd worden voor een toffe award (zoals de Jonge Juryprijs of de Hebban Award), vertalingen van mijn boeken en een verfilming. En natuurlijk ook een award winnen. Dromen genoeg dus!'

Benieuwd geworden naar meer van Chinouk? Klik hier om een kijkje te nemen op het YouTubekanaal van Chinouk of hier om naar haar website te gaan.

Liefs,
Nienke

Dinsdag, 21.02
Omdat het de afgelopen dagen niet zo goed ging op het gebied van schrijven (lees: ik heb geen letter geschreven), lijkt me de doelstelling van deze week vrij simpel: Aan het eind van deze week wil ik weer geschreven hebben. En om het mezelf wat moeilijker te maken, wil ik ook een planning maken waar ik me aan ga houden en de oorzaak van 'het niet willen schrijven' achterhalen. Want hoe ver ben je heen wanneer je je favoriete bezigheid niet wil uitvoeren?

Donderdag, 23.02
Ik merkte vandaag dat ik me continu laat afleiden. Voornamelijk door mijn telefoon, maar ook door zoveel andere dingen die ik als excuus gebruik om niet te hoeven schrijven. Desalniettemin heb ik mezelf als het ware verplicht te schrijven. En dus staan er wel letters op papier, maar of ik iets met mijn geschreven pagina's kan is nog maar de vraag. Ik mis inspiratie, ik mis ideeën en ik mis enthousiasme. Het punt is dat ik zo graag wil, maar dat het niet goed voelt. Het voelt op dit moment eerder als een verplichting dan als een hobby.

Ik begin me langzamerhand ook nog eens af te vragen of ik niet moet stoppen met dit verhaal. Of het misschien beter is om me wéér op iets totaal nieuws te richten, iets waar ik wel enthousiast van word. Maar ik wil niet opgeven, dus voorlopig zit ik nog met dit vormloze verhaal opgescheept.

Zaterdag, 25.02
Deze dag is een zwarte in mijn schrijfcarrière. Maar echt hoor, er komt niks zinnigs meer uit mijn pen. Ik heb allemaal onafgemaakte beginnetjes, waar ik vervolgens zo goed als depressief van wordt wanneer ik ze teruglees. Niet erg bevorderend voor het schrijfproces. En ik vraag me af of ik gewoon mijn week niet heb of dat ik het schrijven misschien verleerd ben. Of - en dat lijkt me nog wel de beste verklaring - dat ik geen goede houvast heb om op terug te vallen, omdat het verhaal wat ik verzonnen heb zo nieuw is.

Bovendien heb ik het gevoel dat ik geen zin heb om te schrijven. Dat komt weer doordat ik geen perfecte verhaallijn heb waar ik lekker aan kan werken. Maar als ik niet schrijf, dan komt die goede verhaallijn er nooit. Alleen die knop kan ik in mijn hoofd niet daadwerkelijk omzetten. Ik heb een gruwelijke hekel aan mensen die zeggen dat ze willen schrijven, maar vervolgens met allerlei excuses aankomen waarom ze geen tijd hebben om dat te doen. De mensen die wel een boek willen schrijven, maar dat niet doen. En nu ben ik er zelf ook zo eentje, dat irriteert me nog het meest.

Liefs,
Nienke

Hoe zet jij jezelf tot schrijven?