Maandag 30.01
Ik zit al dagenlang te broeden op het feit dat ik 'iets nieuws' wil schrijven. Maar er komt niks concreets en wanneer ik een goed plan lijk te hebben, blijkt het uiteindelijk toch niet helemaal te zijn wat ik wil. Om concreter te zijn: ik zie vaak sneller de slechte kanten van een verhaal dan de goede. Lastig is dat ik op het gebied van schrijven graag alles gelijk goed wil doen. Het liefst zou ik willen dat ik kon gaan zitten en kon gaan schrijven, zonder dat daaraan vooraf (maar ook achteraf) een heel proces hoeft plaats te vinden. Deze week zet ik mezelf daarom een doel: aan het eind van deze week heb ik hoe dan ook een verhaalidee waar ik iets mee kan. Ja, misschien te hoog gegrepen en inspiratie kan ook ik niet niet afdwingen, maar misschien helpt het me om concreter te gaan denken.

Ik geloof niet in outlinen, in dat alles van tevoren te plannen valt. Ja, op een gegeven moment moet je weten waar je ongeveer naar toeschrijft, maar ik verdiep me liever in de scène waar ik op dat moment mee bezig ben. Zo geeft het me meer vrijheid voor eigen invulling. Maar nu merk ik dat dat lastig is. Ik heb die eigen invulling nodig, meer dan ooit, maar ik lijk hem niet te kunnen vinden.

Ik ben in het wilde weg gaan schrijven, met als enig houvast een locatie en een jongenspersonage. Guess what: het is drie keer niks en ik krijg spontaan hoofdpijn als ik teruglees wat ik geschreven heb. Een leerzame les voor mijzelf - die ik stiekem allang kende: gewoon beginnen werkt niet.

Zaterdag 04.02
Het is gelukt. Ik kan wel juichen. Waar ik voor mijn gevoel een eeuwigheid amper letters op papier kon schrijven, heb ik vandaag een kleine drieduizend woorden kunnen neerpennen. Het verhaalidee waar ik naar opzoek ben, lijk ik nu al gevonden te hebben. De scène die ik heb geschreven is een beginscène en ik heb altijd geleerd dat aanloopjes in verhalen not done zijn. Dus dat is wat ik heb gedaan: gelijk een van de meest heftigste scènes schrijven die je je maar kan verzinnen. Voordeel is dat mijn hoofdpersonage zich gaanderweg aan mij heeft voorgesteld. Nadeel is dat ik bang ben dat ik het hoogtepunt nu al gehad heb en dat terwijl ik enkel een introductie van iets wat hopelijk diepgaand zal zijn op papier heb.

Hoe ik het gedaan heb? Ik zou het echt niet weten. Ik had de beginscène al enigszins in mijn hoofd zitten, maar gisteravond overkwam me een ingeving. Ik wist ineens wat er moest gebeuren om de opbouw spanning mee te geven. Voor ik bijna in slaap doezelde, schreef ik dat op en vandaag werd ik wakker met het antwoord waar ik de hele week opzoek was geweest: in een slordig handschrift op een eerder gebruikt plakbriefje.

Zondag 05.02
Het is nu net twee uur en ik heb nu al een kleine 3000 woorden kunnen schrijven. Kan iemand me even knijpen en wakker maken uit deze droom? Het schrijven gaat op dit moment te goed om waar te zijn en ik weet dat dit binnen de kortste keren over zal gaan. Maar voor nu voel ik me vol schrijflust en zou ik niemand verwonden wanneer me verteld zou worden dat ik de hele dag niks anders mag doen dan schrijven. Integendeel.

Heb ik mijn doel van deze week behaald? Geen flauw idee. Ik hoop het, ik hoop het echt. Maar voor hetzelfde geld ben ik morgen uitgeschreven en doe ik het idee waar ik nu mee bezig ben af als belachelijk. Ik houd jullie op de hoogte, want vanaf nu neem ik jullie met mij mee in mijn wekelijks terugkerende schrijfdagboeken op de reis naar het volledig afronden van een verhaal.

Liefs,
Nienke

P.S Exciting news! Ik heb een Facebookpagina, waar ik de komende tijd ook mijn schrijfupdates zal blijven bijhouden. Ik zou het heel leuk vinden als je een kijkje wil nemen. Dat kan door hier te klikken.

Hoe kom jij aan inspiratie als je een verhaal wil schrijven?