Van tevoren ging mijn hart niet sneller kloppen van het vooruitzicht dat ik De 100 moest gaan lezen. Wéér zo'n wannabe Hungergames, Divergent, noem maar op. Toch liet ik mezelf overhalen dit boek een kans te geven, voornamelijk omdat iemand in mijn omgeving erg enthousiast was over de tv-serie die gebasseerd is op het boek.
Mensen leven in ruimteschepen boven de aarde. De aarde is door een kernramp vergiftigd met radioactiviteit. De Raad besluit om 100 jeugdgevangen naar de aarde te sturen om uit te vinden of deze inmiddels weer bewoonbaar is.
Perspectieven
Het verhaal wordt verteld vanuit vier verschillende perspectieven. Ik ben zelf geen fan van verschillende perspectieven, omdat ik bang ben de rode draad te verliezen en dingen met elkaar te verwarren. Máár dit boek heeft me laten zien dat ik daarover mijn mening misschien moet bijschaven. Ik vond de wisseling van personages juist vloeiend aanvoelen.
Bovendien ontwikkelde ik geen voorkeur om vanuit een van de perspectieven te lezen. Ik vond alle personages even leuk. Ze hadden namelijk allemaal hun eigen beweegredenen en problemen, maar tegelijkertjid was er iets wat ze bond: ze leefden in dezelfde wereld en kregen daardoor te dealen met dezelfde obstakels. De hoeveelheid informatie die je krijgt, is precies genoeg en voelt niet als een teveel.
Terugblikken
Ieder hoofdstuk bevat een terugblik naar het leven voordat de jeugdgevangenen naar aarde gestuurd zijn. Daardoor krijg je inzicht in de keuzes die de personages in het heden maken. Je leert de personages hierdoor dus beter kennen en dat maakte het verhaal in mijn ogen nog sterker. Ik ben nog steeds totaal verrast door de manier waarop dit verhaal is neergezet.
Ik vond het verhaallijn heel vet. Helemaal omdat het fantasy-aspect naar mijn mening erg goed is uitgewerkt. Ik kon me goed inleven in de personages en de wereld waarin zij in de toekomst leven. Waar ik verwachtte te kampen te krijgen met een soort tweede Hungergames, viel dat me heel erg mee. Dit boek was uniek, omdat de manier waarop alles tot stand is gekomen zo anders is. Bovendien is de geschiedenis die alle personages met zich meedragen voor iedereen onwijs goed uitgewerkt.
Ik heb door De 100 te lezen een nieuw favoriet boek gevonden. En nog leuker: er zijn vervolgdelen! Ik ben op het moment van schrijven, stiekem al aan het lezen in het tweede boek and I can tell you already: het is fan-tas-tisch. Ik ben erg lovend over deze serie, dus ik raad hem dan ook zeker aan. Ik heb in ieder geval ten lijve ondervonden dat niet alle dystopische verhalen hetzelfde zijn en dat ik vooroordelen te snel vel.
Liefs,
Nienke
Vond jij De 100 ook zo tof?