Elke zaterdag van januari schets ik het portret van een jonge, inspirerende schrijfster. Fenneke, Ismay en Sam waren voorgaande keren aan de beurt en vandaag laat ik jullie kennismaken met Sanne. Zij is dan wel de laatste schrijfster waar ik het portret van schets, maar zeker niet de minste.

De ultieme droom van Sanne (25) is om van schrijven haar beroep te maken. Ze gaf via haar website al een gratis eBook, Voor altijd twintig, uit. Dit jaar is ze van plan om zelf twee boeken te publiceren, omdat ze het liefst het heft in eigen handen neemt

Wanneer ben je begonnen met schrijven? 
'Het eerste verhaal dat ik ooit schreef was voor Nederlands. Het ging over een jongen die verliefd was op een meisje, maar zij had een groot geheim. Ze veranderde namelijk elke nacht in een tuinkabouter – voeg dramatisch onthullingsmuziekje in. Je moet er maar op komen. Ik schrijf sowieso al lange verhalen sinds mijn dertiende, maar heb het in mijn studententijd op een gegeven moment een paar jaar laten liggen. Zodra ik weer verder ging met een van de verhalen, wist ik dat ik er meer mee wilde doen. Op dat moment ben ik begonnen met het klaarstomen van Voor altijd twintig voor publiek.'

Hoe ontstaat een verhaal bij jou?
'Ken je dat, dat je op het punt staat iemand te ontmoeten, of met iemand af te spreken, of dat je een moeilijk gesprek moet voeren, en je beeldt je alvast in hoe het zou kunnen lopen? Tientallen scenario’s passeren je gedachten en uiteindelijk loopt het totaal anders dan je had kunnen voorspellen. Ik leef voor die scenario’s en kom op die manier vaak op scènes voor een verhaal. Maar de totstandkoming verschilt enorm van verhaal tot verhaal. Soms is het slechts een enkele zin – een uitspraak van iemand, een regel uit een liedje, een quote uit een film of serie – die een nieuw verhaal inspireert. Soms is het een karakter in een ander boek (/film/serie), waar ik een leven bij bedenk en waarvan ik vind dat het een eigen verhaal verdient.'

---

'De manier waarop mensen omgaan met nare dingen die ze hebben meegemaakt, fascineert me.'

---

Je zegt het liefst over trauma's en liefde te schrijven. Waarom kies je voor deze thema's?
'Elke keer dat iemand me een boek aanraadt, of een film, of een serie, wil ik weten of er iemand in voorkomt met een trauma. Ik weet niet hoe of wanneer dit begonnen is, maar de manier waarop mensen omgaan met nare dingen die ze hebben meegemaakt, fascineert me. Omdat dat is waar ik zelf het liefst over lees, is het ook waar ik het liefst over schrijf. En liefde… Wie houdt er nou niet van om weg te zwijmelen bij een romantische verhaallijn?'

Hoe kom jij aan je inspiratie? Wat doe je als je even geen inspiratie meer hebt?
'Vroeger wachtte ik altijd op inspiratie. Dan schreef ik pas als ik opeens een scène voor me zag, of als ik precies wist hoe een verhaallijn verder moest. Tegenwoordig sta ik daar wat minder dromerig in. Ik wil uiteindelijk geld verdienen met mijn schrijven, en om dat te bereiken, moet er iets geproduceerd worden. Een eerste versie heeft altijd aanpassingen nodig, dus ik troost mezelf met de gedachte dat als ik een eerste keer iets schrijf dat slecht is, ik het daarna gewoon lekker kan verbeteren. Het feit dat het niet meteen perfect hoeft te zijn, zorgt dat ik op elk moment kan schrijven. Maar over het algemeen, als ik dan eenmaal bezig ben, ga ik opnieuw op in de wereld die ik gecreëerd heb en bewegen mijn vingers al snel weer soepel over het toetsenbord.'




Zijn de boeken die je zelf het liefst leest, vergelijkbaar met wat je het liefst schrijft?
'Absoluut. Ik lees veel dingen graag en kan ook veel dingen waarderen, maar de boeken die ik niet weg kan leggen, zijn de boeken die inderdaad ook spelen met deze twee thema’s. Dat betekent niet dat ik alle boeken in die categorie leuk vind. Al is het plot nog zo goed, als een verhaal voorspelbaar is, als de karakters ongeloofwaardig zijn of als de dialogen nep overkomen, dan is de leeservaring voor mij (en ik denk vele anderen) een stuk minder aangenaam.'

---

'Als je moet wachten tot de perfectionistische geest van menig schrijver klaar is voor publicatie, dan blijf je wachten.'

---

Je hebt Voor altijd twintig volledig afgeschreven. Wanneer is een verhaal volgens jou af?
'Ik denk dat dit de moeilijkste vraag is die je aan een schrijver kunt stellen. Ik heb Voor altijd twintig al tig keer opnieuw doorgelezen en elke keer verander ik wel iets. Vaak kleine dingen, want op dit moment sta ik nog wel achter de grote lijnen, maar waarschijnlijk, als ik het over vijf jaar weer zou lezen, zou ik een heleboel aanpassen. Dat heeft ermee te maken dat je je blijft ontwikkelen als schrijver, maar ook met een veranderende smaak. Ik vind de boeken van Carry Slee nu ook niet meer zo leuk als toen ik een tiener was. Als je moet wachten tot de perfectionistische geest van menig schrijver klaar is voor publicatie, dan blijf je wachten. Daarom moet je er op een gegeven voor kiezen om je werk de wereld in te sturen en maar te zien wat er gebeurt.'

Zijn er dingen die je minder leuk vindt aan het schrijven?
'Eigenlijk niet. Er zijn wel dingen waar ik soms tegenop zie om te doen – zoals het corrigeren van m’n eigen werk – maar het blijft ook altijd weer leuk om het verhaal nog een keer te lezen, er weer dingen uit te halen die beter kunnen en om te glimlachen bij het herlezen van passages waarvan je vergeten was dat je ze had geschreven. Wat ik misschien kan noemen, is het feit dat schrijven een eenzaam beroep is. Je brengt al je tijd door achter een computer en hebt vaak geen idee hoe je werk aankomt bij de meerderheid van het publiek. Daarom is het voor schrijvers ook zo ontzettend leuk om een berichtje van een lezer te ontvangen.'

Wat is het leukste wat het schrijven jou heeft gebracht? 
'Dit klinkt misschien extreem, maar het heeft me een levensdoel gegeven. Ik ben een lange tijd zoekende geweest naar wat ik wilde in het leven, welke richting ik in wilde slaan en waar ik na mijn studies (die erg breed zijn) gelukkig van zou worden. Ik ben bijna afgestudeerd en heb dan een bachelor psychologie en een bachelor bedrijfskunde. Met die combinatie kun je terecht in vele functies en er zijn ook wel functies die me interesseren, maar ik ben nergens zo gepassioneerd over als over schrijven. Op het moment dat ik me dat realiseerde en had besloten dat schrijven dan maar gewoon mijn carrièrepad moest gaan worden, viel er een last van m’n schouders. Ik kruip nu elke dag met een glimlach achter m’n laptop en doe wat ik leuk vind. En hoewel ik de rijkdom die iedereen altijd na lijkt te streven nog lang niet heb bereikt, ben ik wel gezegend met een passie die me dagelijks doet glimlachen.'

Benieuwd geworden naar de website of het gratis eBook van Sanne? Klik dan hier.

Liefs,
Nienke