De herfst is by far mijn favoriete leesmaand. Niet gek ook dat ik een heleboel boeken verslind. The girl on the train kwam op mijn pad door het enorme succes dat ermee behaald is. Tegenover dit boek stond ik enigszins sceptisch. Mijn ervaring met bestsellers was niet al te goed, omdat ik voor het lezen meestal te hoge verwachtingen heb. Daarom begon ik pas in het boek nadat ik het een half jaar in mijn boekenkast had laten verstoffen.

The girl on the train - Paula Hawkins
Het boek vertelt het verhaal van de werkloze en depressieve Rachel die - ondanks ze haar baan kwijt is - naar Londen blijft forenzen. De trein die ze iedere ochtend neemt, rijdt langs haar oude huis, waar haar ex-man en zijn nieuwe vrouw, Anna, wonen. Twee huizen verderop wonen 'Jess en Jason' of tenminste, zo noemt ze het stel in haar hoofd. Als Megan (Jess) verdwijnt, meent Rachel hier ondanks haar black-out iets mee te maken te hebben.

Dit verhaal lees je vanuit verschillende perspectieven. De meeste stukken zijn vanuit Rachel geschreven. De andere verhaallijnen zijn geschreven vanuit Megan en Anna. Dit is erg verfrissend, want op deze manier kom je steeds meer te weten over hun kant van het verhaal. Bij deze drie karakters vond ik het makelijk om me in te leven. Hun gedrag was verklaarbaar en aannemelijk. Daarbij komt dat ik de schrijfstijl erg prettig vond. Het las vlot en werd niet langdradig.

Wat ik erg sterk aan dit boek vond was de spanning die me erin trok. Het plot was interessant en uitnodigend. Ik moest en zou weten wat er aan de hand was. Niet gek dan ook dat ik het boek binnen een dag uit heb gelezen. En hoewel ik met thrillers meestal vind dat ze voorspelbaar zijn, heeft het einde me zeker verrast.