De mensen die mij op Twitter volgen, zal het niet geheel ontgaan zijn dat ik meedoe aan NaNoWriMo. NaNoWriwattes? National Novel Writing Month. Het is de bedoeling dat je tijdens de maand November 50.000 woorden schrijft en zo aan het eind van de maand een gehele roman hebt geschreven.
Mijn eerst jaar
Ik schrijf al sinds mijn twaalfde serieuze verhalen. NaNoWriMo is vanaf die tijd altijd een soort doel voor mij geweest. Sinds ik van het bestaan van deze challenge gehoord heb, was voor mij zeker dat ik een keer mee moest doen. Het is een soort bucketlist kind of thing. Na vijf jaar dromen, doe ik dit jaar voor het eerst een daadwerkelijke poging.
50.000 woorden is (te) veel?
Voordat ik me op NaNoWriMo stortte, had ik mezelf enigszins sceptisch een doel opgesteld. Ik wilde niet voor de normale 50.000 woorden gaan, maar voor de helft; 25.000 woorden. Dat leek me tenminste te overzien en haalbaar. Maar al snel kwam ik er achter dat ik als een speer aan het schrijven was en dat het me een enorme kick gaf wanneer ik een hoog woordenaantal bereikte. Daarom heb ik mijn doel aangepast. Ik ga alsnog de normale 50.000 woorden schrijven. En hoewel ik een poosje achter heb gelopen, loop ik nu weer perfect op schema en zelfs een beetje voor.
Met de hand schrijven
Ik schrijf alles op papier met een oude vulpen. Op de computer typend bedenken wat ik moet schrijven, bevalt mij simpelweg niet. Als ik met de hand schrijf kost het me meer tijd en denk ik beter na over hoe ik de dingen wil beschrijven. Bovendien typ ik 's avonds alles alsnog uit in een bestandje. Tijdens dit uittypen verander ik een hoop dingen en schrijf ik er zelfs nog dingen bij. Voor mij werkt dit heel goed. Het enige nadeel zijn de vulpenvullingen die ineens heel snel op raken. O, en over een lamme hand niet te spreken.
Vroeger op staan
Ik zet mijn wekker een uur eerder dan ik daadwerkelijk op moet staan. Ik vind het heerlijk om met een slaperige kop te schrijven en dan ben ik behoorlijk productief. Overdag wanneer ik werk ben ik vaak nog in mijn hoofd bezig met mijn verhaal en hierdoor heb ik ook na mijn werk nog stof om over te schrijven. Na bijna twee weken dit ritme aan te houden, ben ik er helemaal aan gewend en wil ik niet meer anders. Ik heb er plezier gekregen in vroeg opstaan en dat had ik nooit voor mogelijk gehouden.
Twijfels
Na bijna twee weken schrijven, begin ik toch enigszins angstig te worden. Wat als ik straks niet meer weten waarover ik moet schrijven? Ik werk aan een verhaal dat al bestond uit 20.000 woorden voor ik aan NaNoWriMo begon. Dit verhaal wordt steeds uitgebreider en ik heb het gevoel dat ik het einde nader. Ik hoop alleen dat dat pas is wanneer de maand November voorbij is.
Motivatie
Maar hoe zet ik me daadwerkelijk iedere dag tot het schrijven van een verplichte 1667 woorden? Hoe kom ik iedere ochtend weer heerlijk vroeg mijn bed uitgekropen om me vervolgens te laten schrijven tot ik een lamme hand heb?
Het antwoord is dat ik het niet weet. Maar die onbereikbare 50.000 woorden komen iedere dag dichterbij. Bovendien is het zo fijn om met andere schrijvers die ook meedoen te praten over het proces. Ik wil niet achterblijven, want dat voelt als een soort falen. En daarnaast is schrijven ook gewoon hetgeen wat mij gelukkig maakt. Als deze schrijfmaand voorbij is, weet ik zeker dat ik met een trots gevoel terug kan kijken.
Ik houd jullie op de hoogte!
Liefs,
Nienke
P.S. Als je mijn vorderingen in de gaten wilt houden, raad ik je aan mij op Twitter te volgen. Hier Tweet ik iedere avond hoe het schrijven die dag is gegaan.
Schrijven jullie ook verhalen?
