"Eindhoven is niet zo'n mooie stad hoor," waarschuwde Nicky me de dag van te voren. Ik was nog nooit eerder in Eindhoven geweest, maar het voorspelde niet veel goeds. We hadden afgesproken bij de Starbucks, dus ik ging op het station opzoek naar mensen met koffiebekertjes. Niemand. Gelukkig kreeg ik toen een telefoontje van Nicky. De Starbucks was opgeheven, ze stond bij de Etos. Niet veel later vond ik haar daar.
Een knuffel bij wijze van begroeting volgde. Het voelde gelijk heel vertrouwd. Alsof we elkaar al jaren kenden en elkaar niet pas nét voor het eerst ontmoet hadden. Druk kletsend gingen we de stad in, met als belangrijkste doel: boekhandel Van Pierre. Nicky had me van te voren verteld dat de boeken tot het plafond gingen en dat het een geweldige boekhandel was. En niets was minder waar: het was de hemel voor boekenliefhebbers. Ik kocht uiteindelijk slechts twee boeken (ik heb me heel erg moeten inhouden): Eleanor & Park van Rainbow Rowell en Ach, deze leegte, deze verschrikkelijke leegte (vervolg op Wanneer wordt het weer zoals het nooit is geweest) van Joachim Meyerhoff.
Nadat we hadden besloten af te rekenen (want geloof me, anders waren we daar de hele middag blijven hangen) sjouwden we van kledingwinkel naar kledingwinkel. Het resultaat: een broek met gaten en een rood jurkje. Die laatste na lang twijfelen dan. De blauwe versie was ook best tof.
Voldaan zat ik toen nog anderhalf uur na te genieten in de trein. Eindhoven was een fijne stad en ook de schoonheid ervan was me niet tegengevallen. Ik heb nu al zin om weer eens terug te gaan en om Nicky nog een keer te zien! En dan houden we een sleepover. Kan niet wachten!
Goed, de dag daarop stond ik met lichte buikpijn op - van de zenuwen. Het was de dag dat ik zou horen of ik geslaagd of gezakt zou zijn. De gezakten zouden als eerst gebeld worden en dus zat ik vurig te wensen dat mijn telefoon niet af zou gaan. Van elk piepje dat hij maakte schrok ik me een ongeluk.
Gelukkig werd ik om 14.00 eindelijk van mijn zenuwen verlost: mijn mentor vertelde me dat ik geslaagd was! En nu heb ik eindelijk mijn havodiploma op zak. Na vijf jaar zwoegen op de middelbare school heb ik het ook wel gehad. Héérlijk. Nu is het eindelijk tijd om volop te genieten van mijn vakantie.
Ik had een fijne week. En jullie?
Liefs,
Nienke